De Marathon-Heuner – Bärlin-Bärlin-wir fahren nach Bärlin!
Am liebstä ded isch glei loswetze.
Awwer noch is äh Woch un isch bin saunerväs. Des glabscht awwer.
Allah good hab isch ma gsacht, machscht noch ähn Test un probierscht
mol was aus.
Isch bin zu dem parkrun, noch Neckara, jeden Somschdag do am Strondbad. 5 km. Mir war des nochmol wischtisch im Pulk zu starde un moi eigenes Tembo zu finne, un ned widder los zu wetze wie ähn Geistesgstärder.
Isch bin die ledschde Woche mit ähner Pulsuhr geloffe. Des hod ma ah beim parkrun kolfe. Moin Puls is nämlich uff ähmol hoch gschosse, un isch hab donn glei mol des Tembo reduziert un bin donn widder in moin
Rhythmus kumme, un bin donn wie äh schweizer Uhrwerk geloffe.
Donn hab isch vorm Lauf noch so ah Gel eugepfiffe.
Ob des was gebrocht hod, kä Idee.
Am Stommdisch warre se am spinne un hawwe gemähnt des sei Doping un des däd bei mir sowieso nix bringe. „Plazebo-Heuner, bei dir hod noch nie was kolfe.“
Isch war donn so sauer, dass isch misch echauviert un ohgewe hab, dass
isch bei dem parkrun in moiner Aldersklasse der 1. war.
Klar dos donn ähner wisse wolld, wieviel do noch ware in moiner Klass.
Als isch donn zugewe hab misse, dass isch de ähnzische war, häd ihr mol des Gejohle un Geschrei here solle.
Mann, Mann des war des äh Gaudi.
Eier Marathon-Heuner