Corona -die bittere Wahrheit

De Marathon-Heuner

 

Isch habs zwar groß ohgekündischt, awwer isch bin im Dezember doch kän HM mehr geloffe.

Des Virus schafft misch.

Erwischt hod`s misch ned,  isch bass ah uff wie ähn Luchs, awwer ähner vun moine Kumpels, ähner vum Stommdisch, hods sichs  eugfange.

Dä Joggel, känn isch jedzd fascht 40 Johr, un der liegt jezd uff de Intensivstation un muss kinstlisch beatmet wärre.

Scheiße! Odder?

Korz vor Weuhnachde hod der misch noch oagerufe un hod ma alles Gude färs neie Johr gewunsche.

Er sei fit wie ähn Tornschuh, hod er gemähnt…..un 10 Dag späder Intensivstation.

„Maske“, hoda gemähnt“ brauch isch ned.“

„Dess is Luxus, un Luxus konn isch ma ned leischte“

„Maske sinn was fär alde Leid“.

So Schprisch hoda drufghabt.

Mir sin alle granademäßisch gschockt.

Jezd is des Corona uff ähmol gonz nah, so als obs on die eigene

Dier ohkloppe dät.

Grass! Oder?

Isch verzähl des jedem, obers häre will oder ned, un eisch ah, damit ihr uffbasst un die Regle euhalde  dut.

 

Eier Marathon-Heuner

P.S.

Was ma uns awwer immer widder Froge; wo hod der sisch des Virus gholt.

Bei de Arwed  bstimmd ned, denn de Joggel schafft nimmer. Die Kneibe sin zu un der laft kän Schritt. Un Eukafe hod den ah noch käner vun uns gsehe.